Mi secreto mejor guardado.

22 06 2009

Ya ha llegado el momento de contaros un pequeño secreto. La mayoría de vosotros pensaba que yo no tenía blog hasta que empecé con este que ahora estáis leyendo. Nada más lejos de la realidad. Entre mis aficciones está escribir poesía, y aquellas que yo consideraba mínimamente válidas las puse en un blog. Ahora está abandonado. Y me alegro de que así sea.

Escribir fue mi vía de escape durante la adolescencia, que con problemas familiares y sin amigos, pues no fue la más fácil del mundo precisamente. Era mi forma de mostrar mis sentimientos, el papel me escuchaba cuando nadie lo hacía. Escribía generalmente cuando estaba triste, y mis poemas lo son también. Ha dicho Saramago que con la llegada de los blogs se escribe más y peor. Estoy de acuerdo. Puede que mis poesías no sean buenas, puede que mi lírica no sea erudita, pero al menos de lo que podeis estar seguros es que están cargadas de mis sentimientos.

Aquí os dejo una para que juzguéis. Sed buenos.

Entre vento e cinzas

O día fíxose noite
e a noite máis noite foi.
Escuro sepulcro de lume
pra terra do meu amor.

Nai miña, por que murchaches
e ao sol xa non te amosas?
Tinguida de belas cores,
antiga, mais si, fermosa.

Negra é agora túa alma
e a túa face cinzas son,
escuros son os teus ollos,
tristes árbores sen flor.

Non hai versos do poeta
que xa fagan renacer
cinzas, po, tan so negrura,
que antes eran meu pracer.

Non hai beleza na escuridade,
que asolaga miña terra
tan so bágoas dos labregos
que de novo foxen dela.

Mais, pra min, adorada Galiza
a que nunca eu hei deixar,
anque negros sexan teus ollos
por sempre serás meu lar.


Acciones

Information

3 responses

22 06 2009
GonRa

Traduce para los no galegoparlantes, porfa 🙂

22 06 2009
carnotan

Los poemas no se traducen gonra, quedaría ridículo.

24 06 2009
Sergio

vexo que os poetas galegos estades moito baixo a alongada sombra de Rosalía… ;-DDDD

Deja un comentario